پاییز را دوست دارم!
نه به خاطر برگ هایش،
نه به خاطر رنگ هایش،
نه به خاطــــــر هیچ چیز دیگری...
فقط به خاطر این که ان روز،
در آن پاییز تنهایــی،
در زیر آن باران بی مهابا
در آن کوچه ی تنگ و تاریک،
تو آمدی! با چتری آبی،
همرنگ دو تیله چشمانت،
با لبخندی جذاب، همرنگ نگاهنت!
با قلبی از سنگ اما پر از مهـــر،
با شعری که حال اگر بپرسی،
نمیدانم از کیست!
آمدی، مانند آن باران، بی مهابا...
صدای قدم هایت که نزدیک تر میشد،
قلب من از دوست داشتنت،
از گیج شدنش، سکته مغــــزی میکرد!
صدایت...
آه
آن صدایی که هنوز که میگذرد ریتمش را در یاد دارم،
آن صدای بم خواص، راستی،
هنوز هم نگفتی، چه در آن چشم ها بود
که مرا اینگونه وابسته کــــرد؟
ای کاش قبل از رفتنت
قبل از این که تن برهنه ام را خاک لمس کند،
تنها پاسخ این سوال دیرینه ی بی رنک را می دادی...!
نویسنده : BAGEHRK |
به خاطر دوست داشتنت خجالت نکش ؛
اونی باید خجالت بکشه ،
که می دونه دوسش داری اما…
دوست داشتن “بلد” نیست !!
√ گــاه مــے انـכیشـــم
خبــر مـــرگ مـــرا بــا تــــو چـﮧ ڪـ؟ـس مــے گــویـــכ!
آن زمـــاטּ ڪـﮧ خبــر مــرگ مــرا از ڪـωــے مــے شنـوے،
روےِ تـــو را ڪـاش مــے כیـכم…!
شــانـﮧ بـالـا زכنـﭞْ را؛ بــے قـیـــכ…!
و تڪـاטּ כاכטּِ כωــﭡـﭞْ ڪـﮧ؛ مـهــــم نیـωــﭞْ زیــــاכ!
و تڪــاטּ כاכטּِ ωــر را ڪـﮧ؛ عـجب(!) عـاقبـﭞْ مُـــرכ…؟!
افــωـــوس…!
ڪــاش مــے כیـכم…
مـטּ بــا خـــوכ مــے گــویــــم…
چـﮧ ڪـωــے بـاور ڪـرכ،
جنگـل جــاטּ مـرا؛
آتـشِ عـشـق تــــو خـاڪـωــﭡـــر ڪـرכ…!؟
کلــــ دنیاــ را همــــ کهــــــ داشتهـــــ باشیـــــــــــــــ...باز همـــ دلتـــــــ میخواهد...
بعضیــــــــــــ وقتهاــــــــــــــــ....
فقطــــــــــــــ بعضیـــــــــــــــــ وقتهاــــــــــــــــــ...
برایــــــــــــ یکـــــــــــــــ لحظهـــ همـــــــ کهــــــــ شدهـ
ـــــــ....همهــ یـــ دنیای یکــــ نفرــــــــــــ باشیــــــــــــــــــــــــــ ـ
قشنگه وبت
صورتی!!!
پاسخ:ممنون,ولی با رنگ صورتی مشکل داری؟
زندگي چه با خلاف
چه بي خلاف
چه بر خلاف ميگذرد
پاسخ:شاید برای تو اینجوری باشه ولی برای من اینجوری نیست.